De winter duurt te lang...

Woensdag = Fotodag en ik heb er helemaal geen zin in.
Ik loop al drie dagen rond met een pesthumeur van hier tot in Tokio en terug langs de langste kant van de aarde. Ik ben perfect gelukkig, het Lief is van het liefste-lief-ter-wereld-ras, ik heb het coolste appartement met de leukste Huisgenoot ever (moet ik trouwens nog een leukere naam voor verzinnen, voor "Huisgenoot") en toch... Meer dan gebrom komt er niet uit de laatste dagen.
Eén conclusie: de winter duurt te lang.

Mijn pesthumeur schreeuwt dan ook heel luid "Kiss My Ass" naar alles en iedereen op de wereld! Mijn verstand mompelbromt het naar de winter...